Gecontroleerde oppositie

Als ik vroeger wel eens ergens de term “gecontroleerde oppositie” hoorde, haakte ik af omdat ik het echt zo’n paranoïde “complotdenker” illusie vond. Later kom je er natuurlijk achter dat dit fenomeen toch wel degelijk bestaat, wat ook niet zo lastig is om te bedenken. Het is logisch dat een bepaalde machthebber, wie het ook is/zijn, weet dat er oppositie tegen gaat zijn. Door een pion/marionet neer te zetten die zogenaamd de oppositie leidt, ondervang je deze en voorkom je dat de oppositie daadwerkelijk een probleem voor het establishment wordt.

Gecontroleerde oppositie kan ook in de media plaatsvinden. Als de gangbare media een te eenzijdig verhaal propageren, of gewoon bepaalde dingen verzwijgen, dan wel ronduit liegen, komt daar uiteindelijk een alternatief tegen in. Het establishment weet dit. Ze kunnen, en zullen, vaak zelf met een mediakanaal op de proppen komen wat de illusie geeft dat het een oppositie voor de gevestigde media is, bijvoorbeeld doordat het bepaalde zaken wel aankaart. Een gecontroleerde media-oppositie zal echter toch weer over bepaalde dingen liegen, het publiek afleiden en misleiden, de schuld bij de verkeerde leggen, bepaalde groepen in bescherming nemen, etcetera.

Gecontroleerde oppositie kun je aan een aantal dingen herkennen, al kun je het vaak niet zeker weten:

1. Ze krijgen veel (negatieve) aandacht van het establishment. Een combinatie van publiciteit en de underdog-positie, om het bij het publiek aan te doen slaan. Zo heeft bijvoorbeeld Wilders altijd een hoop media-circus gehad, wat een beeld van hem schetst als een soort boeman. Tegenstanders van het establishment zullen dan iets denken van “zie je wel, ze willen van hem af” en überhaupt wordt zijn naam zo bekend en gaan mensen hem associëren met de oppositie tegen het politiek correcte Nederlandse establishment.

Het proces tegen Wilders, ik weet uiteraard niet of dat zo bedoeld is, heeft flink aan deze beeldvorming bijgedragen. Eenzelfde fenomeen zien we zich overigens bij Baudet voordoen.

2. Ze mijden bepaalde onderwerpen of nemen groepen onevenredig in bescherming.

Nick Griffin van de British National Party kreeg geld aangeboden van neocons om het binnen zijn politieke partij nooit over het bankensysteem te hebben en vooral Moslims overal de schuld van te geven. Banken zijn een zeer wezenlijk probleem van Westerse samenlevingen. Het feit dat dit nooit benoemd wordt zegt waarschijnlijk meer over een zekere censuur dan over de lichtheid van deze kwestie.

Een ander voorbeeld wat je bij veel nieuw-rechtse media en partijen ziet is dat er zeer kritisch over de eigen regering/establishment wordt gedaan maar zeer makkelijk vertrouwen wordt gesteld in buitenlandse mogendheden. Dit zie je met name m.b.t. Rusland. Dat het eigen establishment corrupt of vijandig is maakt echter nog niet dat de (zogenaamde) tegenhangende partij wel in orde is.

Rusland wordt door sommigen gezien als ‘redder van het blanke ras’, hoeder van Christelijke waarden, baken van mannelijkheid tegenover het gedegenereerde Westen, tegenwicht voor het woke cultuur-marxisme en communistische tendensen binnen de ‘EUSSR’ sowieso. Dit is link, omdat door voor Poetin te kiezen men in feite kiest voor een KGB’er uit het Sovjettijdperk, en een land waarin communisme en de kliekjes erachter nooit helemaal zijn verdwenen, integendeel. Al doen ze ons graag van wel geloven.

Zowel Trump als Poetin bedrijven overduidelijk pro-Israël politiek, en zijn dan ook beiden nauw verweven met de Lubavitcher Chabad eindtijd-cult. Dit is een cult die, net als Israël, aan het Westen (en Rusland) zeer vijandig is. Een zogenaamde oppositie die meent te zeggen dat een van hen onze redder is, is waarschijnlijk een gecontroleerde oppositie, een set-up/psyop van het establishment. Al helemaal als dergelijke kritieke punten nooit benoemd worden. Alex Jones is het schoolvoorbeeld.

Van Thierry Baudet is het opvallend dat hij Joden in bescherming lijkt te nemen, als het gaat om zijn ‘complottheorieën’. Het is lastig om je voor te stellen dat hij niet van hun rol in een aantal zaken op de hoogte is. Je weet niet zeker dat hij op de een of andere manier gecontroleerd wordt. Hij kan er ook zelf voor hebben gekozen het beestje niet bij de naam te noemen omdat dit in het huidige politieke klimaat nog te gevoelig ligt.

3. De oppositiebeweging is spontaan zeer populair geworden.

Een bekende uitspraak van een hooggeplaatste vrijmetselaar luidt: “Whenever the people need a hero, we shall supply them with one”. Oppositiefiguren/bewegingen die opeens gehyped worden hebben een goede kans dat ze op de een of andere manier door het establishment gecontroleerd worden. Vaak lijken bewegingen grassroots, maar zijn in feite opgezet door bepaalde financiers met een zekere agenda. Een voorbeeld hiervan is Extinction Rebellion, wat vrijwel uit het niets opeens zeer populair werd onder klimaat-activisten. Dergelijke ‘astroturf’ bewegingen herken je ook aan een zeer gelikte verschijning.

In dissident rechtse kringen is hier uiteraard QAnon een relevant voorbeeld. De verschijning van QAnon doet denken aan een soortgelijke gecontroleerde oppositie als in de Sovjet-Unie ‘ontstond’, kort na de revolutie van 1917.

4. Er wordt te veel gehamerd op een bepaalde pacificerende boodschap.

Binnen de wereld van zogenaamde complotdenkers zijn er sommigen die de wereldproblemen zien als gevolg van een bepaalde cosmische energie of het gewoon ‘het kwaad’ noemen in een zeer algemene, energetische zin. Dergelijke complotdenkers zoals David Icke, evenals populaire spirituele figuren, roepen dan bijvoorbeeld op tot meditatie en prediken liefde. Ook zijn er die bijvoorbeeld zeggen dat we in de “Kali Yuga” zitten, en dat het min of meer in de sterren geschreven staat dat we in een duistere tijd zitten.

Oproepen tot vrede en liefde, evenals het deterministische (defaitistische) idee van bijvoorbeeld Kali Yuga of iets anders kosmisch, komt een zeker misdadig syndicaat goed uit. In plaats van dat mensen tegen de vijand proberen te vechten, blijven ze nu vredig. Er wordt dus weerstand mee voorkomen. QAnon valt ook in deze categorie, met het credo van “Trust the plan”. Door mensen de illusie te geven dat er een zeker plan wordt uitgevoerd achter de schermen tegen het kwaad, raken ze zelf meer geneigd achterover te leunen. Het Christendom werkt voor sommigen ook zo: Bepaalde Christenen zien bepaalde bijbelse “profetieën” werkelijkheid worden en interpreteren het als de hand van God die hier achter zit. Zij zien het als bewijs dat hun religie echt is en vertrouwen vaak op Jezus, in plaats van iets tegen deze “profetieën” te doen, omdat zogenaamd tegen Gods wil niets te beginnen is. Kortom: defaitisme.

Pacificerende propaganda zit hem in defaitisme en in vredelievendheid prediken maar ook in liegen over de ongevaarlijkheid van een zekere tegenstander. De communisten logen rond de jaren ’30 over hoe zwak hun leger was en hebben sinds 1989 de wereld het idee gegeven dat hun ideologie sowieso niet meer levensvatbaar is. De KGB-deserteur/klokkenluider Anatoliy Golitsyn beschreef in zijn boek “The Perestroika Deception” dat dit een leugen is en communisme nog steeds een dreigende macht is. Het valt buiten de scoop om hier helemaal op in te gaan, maar in ieder geval moeten we goed op onze hoede zijn met figuren die ergens over zeggen, bijvoorbeeld over het communisme, dat het geen dreiging meer vormt.

5. De zogenaamde oppositie bereikt nauwelijks iets.

Wilders zit nu zo’n 20 jaar in de Tweede Kamer. Hij heeft weinig tot niets bereikt. Dit is een teken aan de wand. De katholieke kerk, toch door de eeuwen heen gezien als een zeer machtig instituut, heeft zich niet kunnen wapenen tegen bepaalde subversieve krachten. De vraag is of het dan niet al die tijd zelf geïnfiltreerd is geweest.

6. Het publiek wordt te lang afgeleid met allerlei details en er wordt te weinig een overkoepelend plaatje weergegeven.

Er zijn zo bijvoorbeeld veel coronacritici, die verkondigen dat de maatregelen niet om gezondheid gaan en dat er een andere agenda achter dit alles zit. Echter, sommigen zul je dan bijvoorbeeld weer nooit horen over 5G of de massamigratie die in een hoge versnelling wordt gebracht. Zo kan het publiek afgeleid worden van zeer belangrijke zaken. Het is niet uitgesloten dat dit bijvoorbeeld bij Willem Engel het geval is.

7. Via een andere weg wordt een zelfde agenda uitgevoerd.

Meerdere wegen leiden naar Rome. Het is lastig te herkennen, maar een zogenaamde oppositie kan op de keper beschouwd richting dezelfde agenda werken als het establishment, zij het in een ander jasje. Een voorbeeld is met betrekking tot massamigratie naar Europa. Veel mensen zijn bang dat dit tot een burgeroorlog gaat leiden en voor wel ingelichten is het niet zo ver gezocht om hier een zeker plot achter te zoeken. In Frankrijk is nu Eric Zemmour opgestaan als nieuwe anti-migratie held. Echter, door zich zo tegen Moslims te keren gooit hij olie op het vuur, wat júist kan leiden tot deze burgeroorlog.

Instinkers uitgelicht

Het thema gecontroleerde oppositie kan eigenlijk niet genoeg benadrukt worden. We hebben te maken met een vijand die deze strategie als voornaamste wapen gebruikt. Verdeel en heers is een zeer oude truc. Als je een zekere tegenstelling creëert, twee partijen die zogenaamd twee politieke kampen vertegenwoordigen, kun je mensen makkelijk manipuleren. Mensen zijn vaak geneigd om dan voor de ene of de andere partij te kiezen. Bijvoorbeeld: democraten versus republikeinen. Of communisme versus kapitalisme. Westen versus Rusland. Islam versus Christendom.

Als uiteindelijk een schaduwmacht beide kanten controleert, kan iedereen de illusie worden gegeven dat ze voor het goede staan en tegen een zeker kwaad, maar beide van deze illusoire kampen dienen uiteindelijk slechts de agenda van deze schaduwmacht. Het Westen bereidt de weg naar communisme middels woke cultuurmarxisme. Het oosten middels ‘Eurasianisme‘. Beide kanten dienen zo dezelfde agenda. Ze geven jou natuurlijk graag de illusie van niet.

Lenin zei ooit: De beste manier om de oppositie te controleren, is om het zelf te leiden. Communisten zijn hier sindsdien extreem bedreven in geworden. Een manier om dit tot je door te laten dringen is om je zelf in een machtige politieke positie voor te stellen, en dan te bedenken hoe je zelf de oppositie zou controleren. Je weet dat er sowieso weerstand is/komt. Wat is er slimmer dan om zelf bewegingen op poten te zetten hiervoor? Het fanatisme waarmee sommigen hun agenda nastreven moet niet onderschat worden. Het is iets zeer belangrijks om op je hoede voor te zijn. Ook de macht en het geld wat partijen hebben om mensen om te kopen/te chanteren verwacht je niet.

De bedoeling van dit stuk is niet om iedereen verdacht te maken. Het is om maar te tonen hoe belangrijk dit thema is. Het is lastig te bewijzen of iemand gecontroleerde oppositie is. Hoe meer bekend wordt over de sinistere plannen van het establishment, hoe meer ze de zogenaamde oppositie over hen zullen laten zeggen. Dus ook partijen die veel blootleggen, zoals bijvoorbeeld het FvD doet over Satanisch kindermisbruik, kunnen alsnog gecontroleerd zijn. Al legt iets/iemand kwade intenties nog zo bloot, het kan alsnog dat hierbij bewust leugens/misleidingen worden verspreid.

De functie van gecontroleerde oppositie voor het establishment kan variëren van: afleiden, de verkeerde de schuld geven, vertrouwen stellen in iemand die juist met hun samenwerkt, over belangrijke zaken leugens verspreiden, pacificeren, gegevens verzamelen van dissidenten en vergeet ook niet: de oppositie leiden. Ook al is alles waar wat een bepaalde partij zegt: als het geleid wordt door een infiltrant kom je alsnog bedrogen uit.

Om deze laatste reden is het zinvol om je lokaal, decentraal, niet te hiërarchisch te organiseren. Uiteraard moet je uiteindelijk ook enig risico durven nemen door je vertrouwen in iemand of een beweging te stellen. Het is altijd goed om zo nu en dan kritisch na te gaan of deze beweging wel oprecht is.

Vroeger las ik wel eens iets op zogenaamde ‘complotsites’. Echter vond ik het vaak door de onprofessionele lay-out niet betrouwbaar overkomen. Uiteindelijk kom je erachter dat er ook meer gelikte complotsites zijn, wat ook allemaal wat beter gedocumenteerd overkomt. De instinker is hierbij juist dat er bij de meer gelikte, meer bezochte websites, meer kans is dat het gecontroleerd is. Een of andere vage gast op Bitchute kan soms informatiever zijn dan een twitteraccount met 200K volgers en een blauw vinkje.

Al met al wil ik nogmaals benadrukken dat dit een belangrijk punt is en men het goed in zijn achterhoofd moet houden. Wie zich in het verleden verdiept, komt erachter dat bepaalde sektes al lange tijd succesvol hun agenda blijven uitrollen. Er zal altijd oppositie hiertegen zijn geweest, maar het is ze blijkbaar gelukt deze op een of andere manier te controleren. We hebben nu te maken met een aan het Westen en praktisch de hele wereld vijandige agenda die wordt uitgerold. De mensen achter deze agenda weten dat er ook weer oppositie tegen zal zijn en zullen dat dus proberen te controleren (en ze zijn goed georganiseerd en voorbereid).

Het is wijs om voor je informatievoorziening niet te afhankelijk te zijn van grote kanalen, al lijken ze nog zo overduidelijk echte oppositie. Ook is het goed om verschillende bronnen te gebruiken en met mensen te discussiëren. Ten slotte, het punt van dit stuk is niet om iedereen maar gecontroleerde oppositie te noemen. Sommigen zijn het niet, maar zijn wel door de misinformatie beïnvloed.

Ik wens iedereen succes met het vinden van de waarheid. Blijf uiteraard ook op je eigen verstand en intuïtie vertrouwen. Maar weet dat je met een gewiekste tegenstander te maken hebt die handig op je emoties inspeelt.

Meer info over gecontroleerde alt-right oppositie: https://www.bitchute.com/video/GHYVuKgxPfKV/ (volgens sommigen wordt Adam Green ook als CO gezien. Ik sluit dit niet uit, maar het is een minder overduidelijke vorm hiervan. )

How to detect controlled opposition